midem kaskatı kesilmişti
bir kulağımdan girip bir kulağımdan çıkan o acımasız sancı bir de
geceye saklanmıştım
insanlar uyuyordu
hiç tanımadığım insanlar vardı hemen bir adım ötede
yok-yok
tanıyordum onları
tabi ya
soluk alıp veriyorlardı ya
soluklarından tanıyordum
bir de şu şu çimlerde uzanıp uyuyan sarhoş
onu da tanıyordum tabi ki
kendinden kurtulmuş bir hali vardı
sızmıştı
ayık değidi
en azından saçmalamıyordu
gece tenhaydı ki kimbilir daha kaç gece böyle tenha kalacaktı
bebekler bile uyanmadı bu garip vakitte
öyle tenhaydı işte
sanki hep böyle kalacaktı
yazan: ferhat vural sezgin
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder