24 Kasım 2006 Cuma

monolog

benim ne savaşacak dermanım kaldı

ne barışacak vaktim..

sen en iyisi beni bana bırak

bu gitarın, bu sazın, bu sesin adamı olduğuma karar verdim..

kirli sakalımda taşırken bir kaç yılı..

ummamayı yeğledim kimi zaman aşkı...

dedim ya..

ben de gülecek hal kalmadı..

sen en iyisi beni bana bırak...

çocuktum kim bilir ne kadar da çocuktum..

arada bir büyüyorsun ya

adama koyuyor işte..

anlıyorsun ya..

anladığına lanet ediyorsun...

çocuk kalmak zor..

aşk çocuk işi değil..

aşkın karşısında kocaman adam oluyorsun...

olmazsan..

şamarı yersin..

inan ki sabah kalkar kalkmaz..

ilk sana yalvarmak istedim..

küçülmek istedim..

büyümek istemedim...

küçücük olayım..

ez beni istedim..

ama işte...

öyle küçük oldum ki sen beni es geçtin....

ben de diyecek söz kalmadı..

sen en iyisi beni bana bırak....

yazan : ferhat vural sezgin..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

benzer yazılar

Related Posts with Thumbnails