ben

ben kimim diye bağırıyordum bu yankıya..


yankı oluyordu yankıya..

iyi bir adam da olabilirdim..

şayet kimseden de kötü değilim..


bunu da sormadım zaten ben

iyimiyim kötümüyüm diye

kendimi çağırdım..

yüzünde eksik parçalar..

ellerinde bir ameleliğin izleri..

çok geliyordu bana...

selam verecek yüzüm yoktu

merhaba dedim öne eğilip

fakat yüzünde eksikti o parça

cevap veremedi..

şimdi

hemen şimdi bir aynaya bakıyor

gibi hissetmeliydim diyordum kendime..


bu ben bense eğer..


neden bir yansıma yok küçük

bir ayrıntıda bile..

sonra konuşmaya başladı..

şaşırdım..

oysa eksikti bir kaç parçası yüzünde..


bana herkül den bahsediyordu..


sezar diyordu..

ne vahim diyordu

bu uluyan sesine bir süre tahammül ettim..

sonra yüzümü döndüm gökyüzüne..

yağmur değildi ordan yağan..

ateş yağıyordu

bir çatlak vardı belli ki..


şeytan topuklu giyiyor olmalıydı..


zeminini.. tavanını delmişti..


cehennemin..



korkuyor değildim hani..

sadece korkanları izliyordum..


karşımdaki bense..

bir hayvanı andıran görüntüsüyle..

çirkinliğiyle..

yürek parçalıyordu korkusuyla

çırılçıplak bir kadın geçti önümden koşarak..


bağırıyor..

belirli belirsiz bakınıyordu

kime bağırdığını bile bilmeden

sadece onu arıyordu..

dedim ki

oysa güzel bir kadındı..

şimdiyse yüzünde o zavallı ifade..

yüceliğini yitirmiş belli ki bir yerde..


makyajı silinmiş gitmiş..



karşımdaki ben bana şöyle dedi..


utanmıyor musun..

utanmak..

korkmadığım için mi..

ya da kaygılanmadığım için mi..

sevmek karşındakini satın almaktı

kendine.. esir etmekti..


sevmek bencillikti..


sevmediğim için mi

onu tuttum..

omuzlarından tuttum

onu geniş kirli omuzlarından tuttum..

ve ölmesini diledim..


ölense ben oldum...