canını yakarım

sen beni bilmezsin..

uçurum demem atlarım aşağıya..

dipsiz kuyulara..

ne düşüncesizim bilmezsin..

hem kendimi hem seni yakarım.

uyandığım sabaha

rüzgar yağmur gönderene küfrederim...

gazeteyi alırım elime..

bakarım...

ne midemi bulandırıyorsa.. lanetimi basarım..

sen beni bilmezsin.

ben ona buna sataşırım..

ruhumu teslim edecek hallerimi toplarım

matematiğini yaparım..

şu kadar gün mutlu tasasız..

şu kadar gün. asabi yararsız..

gün gelir..

eski hesapları açarım..

sen bilmezsin..

ben küçük hesaplarla oyalanırım..

farkettim ki..

hayat bir kaç ay kafama uymadı...

giderim..

dükkan dağıtırım..

ev basarım..

sarhoş olup kapılarda yatarım

eşkiya değilim bi şey değilim..

sen bilmezsin..

ben kafama göre yaşarım...

farzet ki... adamın biri geldi..

mutlu bir gün bekliyor seni dedi..

sen ne güzel dersin..

ben pataklarım..

sen bilmezsin..

ben adamın canını yakarım...

yazan : fehat vural sezgin