kırmızı

en son onu dört sene önce görmüştüm..
yalnız kadın derlerdi.
oysa öyle çok seveni vardı ki..
o hiç ben şöyleyim demedi..
ne kendini övdü
ne acındırdı...
yaşı yetmiş altı...
öyle bir kadındı işte....

kırmızıyı üstünden eksik etmezdi..
kırmızı severdi..
ama kırmızı eti yemezdi..
zaten yetmezdi kesesii
zaten doktor da yasakladıydı...
o kırmızıyı çok severdi

ellerinde torbalarla gelirdi..
hemen balkondan aşağıdan onu görürdüm..
çökerdi kaldırıma..
küçücük çocuklar toplanırdı..
hani dört sene evvel..
o 76 ydı..

çocuklara neden bilmem şeker verirdi..
çocuklara gülerdi..
onlarda ona..
yaş olmuş yetmiş altı..
kim diyor yalnız diye..
tüm çocuklar onun torunuydu bir nevi..
her ne vakit kızları gelmezsede ziyaretine..
o devamlı benim kızlarım şöyle derdi..
benim kızlarım böyle
benim kızlarım melek derdi..

oysa bilmezdi..

melekler kırmızı severdi...
o kırmızıyı çok severdii..



yazan: ferhat vural sezgin